De top bereiken met de juiste mindset
De ervaringen van Oscar Keunen in zijn Road to Roma
Samen met twee fietsvrienden trapte hij 2.181 kilometer en 19.391 hoogtemeters weg in 92 uur en 2 minuten. Oscar Keunen, tweedejaars Jelmer Young Professional, fietste van Rotterdam naar Rome en haalde daarmee maar liefst € 7.220,- op voor het ALS fonds. Een trip die hem, naast veel spierpijn, ook veel mooie inzichten opleverde over zichzelf. In dit verhaal vertelt hij over de avonturen tijdens zijn fietstocht, wat hij daarvan heeft geleerd en welke parallellen hij ziet met zijn persoonlijke ontwikkeling.
Oscar Keunen
Het weer en de invloedsfeer
Regen, regen en nog eens regen. De eerste dagen van de Grote Tocht zijn allesbehalve zonnig te noemen. Voor Oscar dé ultieme test op doorzettingsvermogen, vastberadenheid en mindset. “Dankzij het ontwikkeltraject bij Jelmer was ik al veel bezig met mijn invloedssfeer. Waar kan ik iets aan doen en wat ligt buiten mijn controle?” Als het driekoppige peloton voor de zoveelste dag op rij te maken heeft met onophoudelijke regen, beseft Oscar op dat hij aan het weer niets kan veranderen, maar wél aan hoe hij ermee omgaat. “Vanaf dat punt werd de regen wonderbaarlijk genoeg minder vervelend en kon ik meer genieten van het heuvelachtige landschap en het gezelschap om mij heen.”
De parallel met het dagelijkse (werkende) leven wordt dan al snel gelegd. “Tijdens het eerste Jelmer jaar pas ik mijn kennis toe en doe ik ervaring op bij het Ingenieursbureau van Amsterdam, Business Partner van Jelmer. Ik ben betrokken bij het vervanging- en renovatieprogramma van de bruggen en kademuren in de stad. We monitoren de objecten met een hoog risico en waarborgen de constructieve veiligheid van de bruggen en kades. Dat betekent dat we veel technische informatie krijgen aangeleverd en op basis daarvan de juiste beslissingen moeten nemen ten aanzien van de veiligheidsmaatregelen. Vanzelfsprekend lopen we daarbij tegen talloze uitdagingen aan, die je het liefst allemaal wil oplossen. Ook zijn er veel mensen bij betrokken, die soms andere keuzes maken dan jij zou doen. Daar heb je niet altijd invloed op. Wel kun je de keuze maken hoe je daarmee omgaat en hoe je erop reageert. Door te kijken wat wél binnen je invloedssfeer ligt, kom je in de actiestand.”
Terug naar de basis: je rauwe karakter
Twee weken op een fiets, in uitdagende omstandigheden waarbij je volledig aangewezen bent op jezelf, elkaar en je minimale uitrusting; het is het ultieme recept om je ware karakter tevoorschijn te laten komen. Oscar vertelt: “Tijdens de trip ben je op elkaar aangewezen. Dat zorgt voor heel veel lol, maar soms ook voor wrijving. Ik ben een pleaser en wil de sfeer in de groep goed houden. Daardoor heb ik nog wel eens moeite om mijn grenzen aan te geven en zet ik mijn eigen belangen vaak op een tweede plek. Leren ‘nee’ zeggen is dan ook een belangrijk punt in mijn Jelmer ontwikkelplan.” Ook nu merkt Oscar dat hij, ondanks het feit dat hij met vrienden is, irritaties voor zich houdt en zijn grenzen niet aangeeft. “Maar dat houd je niet vol. Doordat je zo terug gaat naar de basis, krijgt de frustratie op een gegeven moment toch de overhand. Toen ik me daarover uitliet, luchtte dat zó op. Ik zag in dat ik het mezelf onnodig moeilijk maak door altijd maar de lieve vrede te willen bewaren.” De volgende stap voor Oscar is om dit, terug in de waan van alledag, vast te houden. Je hoeft immers geen 2.000 kilometer te fietsen om je grenzen aan te kunnen geven.
Naast mooie inzichten zijn er ook veel momenten van euforie en blijdschap. Als de sportievelingen na dagen fietsen een uitdagende bergetappe in de Alpen voor de boeg hebben, is de sfeer eerst nog gespannen. Gaan we het halen? “We hadden al heel lang omhoog gefietst”, vertelt Oscar, “maar de ultieme uitdaging was deze berg, waar we 45 kilometer omhoog moesten stampen. We hadden goed gegeten, goed geslapen en waren bepakt en bezadeld met mueslirepen, bananen en AA-Drink. Samen beklommen we op een rustig, maar steady tempo die berg. Het was enorm zwaar, maar toen we de top bereikten, kwam alles samen. We hadden zoveel pech gehad: slecht weer, kapotte fietsen, momenten dat we uitgeput en hongerig waren, maar geen eettentje konden vinden. We hadden een enorme strijd geleverd en het was gelukt! Bovendien liep de sponsorteller voor het ALS fonds steeds verder op en hadden we ons streefbedrag van € 5.000,- toen al behaald. Ik besefte me: over een uur zijn we in Como. Ik kan naar Italië fietsen, ik kan die Alpen over fietsen, ik kan een bijdrage leveren aan het ALS fonds. Dat moment was euforisch, emotioneel en overdonderend.”
Mindset, leiderschap en een portie geluk
Dat de fietstocht een emotionele rollercoaster is, blijkt wel als de heren een paar dagen later met een grote tegenslag te maken krijgen en het erop lijkt dat één van de mannen een dag voor aankomst in Rome met de trein verder moet. Maar ook hier blijkt dat mindset (en een flinke dosis geluk) allesbepalend is voor het al dan niet behalen van je doelen. Oscar vertelt: “We waren zo’n 15 kilometer voor Orvieto, toen bij één van mijn fietsmaten de derailleur zijn spaken raakte, terwijl hij aan het fietsen was.” Lezers met enige kennis van fietsen weten dat dit levensgevaarlijk is. “Het was een geluk dat hij niet in een afdaling zat.”, aldus Oscar. “De remleidingen, ketting en schakelkabels zaten verstrikt in het wiel en de fiets was simpelweg total loss.”
Een fixie fiksen
Hoe ongewenst de situatie ook is, ook nu leert Oscar veel over zichzelf en komen zijn leiderschapsskills tevoorschijn. “In zo’n situatie houd ik het hoofd koel en de sfeer goed. Met humor en relativeringsvermogen probeer ik mensen in de juiste richting te duwen.” Waar zijn fietsmaatje zichzelf het laatste stuk van de ‘Road to Roma 2021’ al met de trein ziet afleggen, is Oscar stellig: we fietsen met z’n drieën naar Rome, hoe dan ook. Maar ja, hoe?
“De allereerste prioriteit was onszelf in veiligheid brengen en zorgen dat we voldoende water hadden.”, vertelt Oscar. Als de heren zichzelf daarvan hebben verzekerd, verkennen ze hun opties. De rit naar Orvieto is nog zo’n 10 à 15 kilometer en bestaat voornamelijk uit afdalingen. Bovendien hebben ze allemaal in Delft gestudeerd en dus is technische kennis volop aanwezig. Met een besluitvaardigheid en efficiëntie waar de technische staf van het Jumbo-Visma peloton jaloers van wordt, besluiten de heren een fiets zonder versnellingen te maken. Na drie kwartier ‘klussen’ (synoniem voor alles van de fiets slopen wat niet meer werkt), hebben de mannen hun eigen fixie gebouwd en kunnen ze door naar wat een uur geleden nog een Fata Morgana leek: Orvieto.
De laatste loodjes
Het enige wat het team dan nog nodig heeft, is een flinke portie geluk. En dat hebben ze. De enige fietsenmaker in Orvieto blijkt precies de juiste ketting en derailleur te hebben liggen. Een godswonder als je bedenkt dat levertijden van fietsonderdelen tegenwoordig niet mals zijn. De Italiaanse fietsenmaker spreekt geen woord Engels, maar uit met veel Italiaanse krachttermen zijn verbazing over de fiets die hij krijgt voorgeschoteld. Toch tovert hij de fixie van Nederlandse makelij in 20 minuten weer om tot een volwaardige wielrenfiets. Opnieuw euforie: de Road to Roma wordt vervolgd met het volledige driekoppige peloton!
De binnenkomst in Rome is er één van superlatieven, die in het kort neerkomt op: moe, maar meer dan voldaan. Oscar: “De fietstocht naar Rome was echt een team effort, we hebben het samen volbracht. Het heeft ons fysiek en mentaal veel gekost, maar dubbel zoveel opgeleverd in termen van zelfkennis, vriendschap en ervaring. Ik kan het iedereen aanraden om af en toe terug te gaan naar de basis en jezelf op de proef te stellen. Weg van de drukte, uit de waan van alledag en alleen nog bezig zijn met je basisbehoeften: het zorgt voor levensveranderende inzichten. Toen ik startte bij Jelmer heb ik een ontwikkelplan geschreven. Tijdens de tocht ontdekte ik dat er eigenlijk geen betere manier is om dat plan te testen dan op de fiets naar Rome met mijn vrienden. Ik zou het zo weer doen.” En hoewel ze veel tegenslagen hebben gehad, was een goede voorbereiding ook hier het halve werk. Er is dan ook niet veel dat Oscar een volgende keer anders zou doen. Op één ding na: “Ik zou een regenjas meenemen.” Tja, je uitrusting ligt dan weer wél binnen je invloedssfeer.